Toen hij jong was, begon Eric Sneo al instrumenten te leren zoals drums, piano enz. Hij ging op deze manier verder in het conservatorium in Mainz, waar hij toetsen en percussie studeerde en pop en jazz beoefende. Gefascineerd door de mogelijkheden van elektronische geluidssynthese begon hij tegen de leeftijd van 12 synthesizers te kopen.

Geïnspireerd door de sets van Sven Väth in de legendarische Omen-club in Frankfurt tussen 1992-1995, ontdekte Eric zijn liefde voor techno en elektronische muziek. Met de hulp van Andy Düx oefende Eric in 1995 in de overdrive-studio’s. Tegelijkertijd begon hij audiotechniek te studeren aan de SAE Frankfurt.

In 1998 werd hij resident DJ in een van de beroemdste technoclubs in Duitsland; Het Palazzo. Gedurende die tijd maakte hij optimaal gebruik van deze mogelijkheid om zijn stijl te ontwikkelen en zijn techniek te perfectioneren. In het Palazzo speelde Eric Sneo samen met alle top-dj’s zoals Chris Liebing, Rush, Monika Kruse, Jeff Mills, Sven Väth en Thomas Schumacher. In 2002 begon zijn eigen feestserie: Tanz Der Familie

Rond dezelfde periode werden samen met Udo Niebergall de labels “Masters Of Disaster” en “Beatdisaster” opgericht. Deze labels bevatten releases van Gayle San, The Advent, Chris Liebing, Hertz, Rush, enz. en waren ook een platform voor Sneo’s eigen releases. Beide labels staan voor innovatieve techno van hoge kwaliteit en zijn wereldwijd succesvol.

In 2003 produceerde Eric zijn release Ciao Bella, die trouwens met de steun van DJ Rush het ultieme zomerclubnummer 2003 werd. Hij bleef de clubs bestoken met releases op verschillende labels zoals Kiddaz FM, Overdrive, Compressed, Le Petit Prince, Terminal M en CLR.

Hier zijn enkele van zijn beroemdste releases:

• Eric Sneo – Going On (Terminal M).
• DJ Rush en Eric Sneo – I Control The Base
• Eric Sneo – Brainhammer EP (CLR)

Deze laatste release hielp zijn internationale reputatie enorm en het was ook het record van Chris Liebings van het jaar in 2004.

De producties van Sneo’s rmx zeer succesvol geworden en worden deze wereldwijd door DJ’s gewaardeerd. Hij heeft rmxs gedaan voor: Mauro Picotto, Chris Liebing, Rush, Hertz, Moskwa TV, Venguard en Monika Kruse.

In maart 2004 werd zijn album Slave To The Beat uitgebracht op Terminal M. Het bevat een breed scala aan techno en weerspiegelt vurig Erics passie voor elektronische muziek. De promotie omvatte een wereldwijde albumtournee, radioprogramma’s en persfuncties in de Raveline. Zijn tweede album “Let’s go Techno!” werd uitgebracht in maart 2007 op Beatdisaster. Het legendarische vocale intro werd een hymne voor de hele technoscene en werd gespeeld door bijna alle techno-dj’s. Consistente succesvolle platenrelaties duwden zijn DJ-carrière voort. Met zijn optreden op de E-drums tijdens zijn sets ontwikkelde Eric zich snel tot een veelgevraagde internationale speler die vaak zijn ding doet in landen als Brazilië, Venezuela, Spanje, Engeland, Hongarije, België, Frankrijk, Italië en Oostenrijk om er een paar te noemen.

Hier is een kleine greep uit locaties waar hij door de jaren heen gespeeld heeft: Nature One / Century Circus 2003 – Mayday Duitsland / België / Rusland – Fabrik / Madrid / Spanje – La Cova / Barcelona / Spanje – Awakenings / Holland – Tokyo / Osaka (verschillende locaties) Japan – SP Groove / Sao Paulo / Brazilië – Manga Horsa / Sao Paulo / Brazilië – Cafe Curacao / Curitiba / Brazilië – Caracas / Venezuela (verschillende locaties) – U60311 / Frankfurt – Fire Club, the Mass / London – Rohstofflager / Zurich – Palazzo Airbase – Kashmir / Boedapest